زندگی شیرین می شود...

درود/نه اینکه فکر کنید بلیت بخت آزمایی ام برنده شده؛ اما زندگی شیرین می شود، چه طوری؟ عرض می کنم!!

یکم: آدم ساده ای هستم، باهمه ی صفت های یک آدم ساده، در نظر بگیرید، 5 ماه بدترین عذاب و شکنجه ی روحی را تحمل کردم تا طفلی را که پا به پا دست اش را گرفته و تاتی تاتی برده بودم روی پا بایستد، حالا این نوزاد کمر راست کرده و روی پا می ایستد. امروز اولین شماره ی نشریه ی ...... را که از ابتدای درخواست مجوز تاکنون خون دلها خورده بودم چاپ شد، در صفحاتی کم و البته به تیراژی خاص!! اما همین که این نهال بار داد بسیار خوشحالم، به همه ی خون  جگر خوردن با مدیرعامل "چیزندان" می ارزد، آخ که دلم می خواست امروز یکایک شما دوستان در چاپخانه بودید و در نتیجه ی کارم با من شریک می شدید، همانطور که چند ماه اراجیف نویسی مرا با مهربانی تحمل کردید... دوستتان دارم.

دوم: نزدیک به پنج ماه پیش در ابتدای حضورم به آقای مدیرعامل عرض کردم: حاج آقا این سایت شما هیچگونه قابلیت برای استفاده ی مورد نظر تان ندارد. به نظرم از ابتدا سایت جدیدی طراحی کنیم بهتر است. ایشان می خواست با ماستمالی و نوکرم چاکرم سایت مرده را زنده کند، خریدن چند باره ی هاست و چندین باره ی دامین هم افاقه نکرده و سودی نبخشید، هفته ی گذشته دوباره صلاح خواست و انچه را که ماهها پیش گفته بودم تکرار کردم و یاد اوری، که این مبالغی را که گاه و بیگاه پرداخته و نتیجه نگرفته اید تقریبا قیمت یک سایت جدید است. حالا بعد از پنج ماه جنگ اعصاب و چندین بار پیش رفتن تا مرز سکته! راضی شد و دیروز قرارداد طراحی امضا و امروز مبلغ پیش قرارداد پرداخت شد، کاش حاج آقای ما می فهمید برای چه چیزی به من حقوق می دهد!

سوم: اوضاع روحی و شخصی ام هم با بار دادن این دو نهال رو بهبودی است و مطمئنا بهتر نیز خواهد شد؛ اما اتفاقات دیگری نیز در شرف وقوع است که یقینا کمک خواهد کرد تا مطالب گیله مرد روز به روز قابل تحمل تر شود، از اینکه دوستان خوبی دارم به خودم می بالم و گاهی غّره نیز می شوم. هیچ سرمایه ای بهتر از دوستان خوب و وفادار نیست، شرمنده ام که اینترنت وطن باعث جدایی بسیار از خوانندگان عزیزم از جمع دوستانه  ی مان شده، امیدوارم در آینده ای نزدیک چاره ای بیاندیشیم.

چهارم: تاکسی نوشت؛ همیشه فکر می کردم اگر روزی اتومبیل نداشته باشم احتمالا خواهم مرد؛ اما دارم کشف های جدید می کنم، هر چند عبور مرور با وسایل عمومی این روزها سختی های خاص خود را دارد؛ اما آنچنان بد هم نیست. به لحاظ اینکه منزل تا محل کار بیش از یک ساعت در راه هستم گاهی انچنان چرت هایی در تاکسی/مترو/ اتوبوس می زنم که تمام روز بی نیاز از خواب هستم. اگر در این میان سوژه ای، شعری یا نوشته ای هم به ذهنم برسد که  نور علی نور می شود.

نتیجه ی اخلاقی: هادی جان، ترنگ، باران، سینا، آمیرزا، پروانه ، نرگس و ....... نگران نباشند! جنون ادواری را تا اطلاع بعدی در جایی حبس کرده ام. دعا کنید به فن قفلسازی آشنا نباشد.

پیام اخلاقی: گیله مرد کوچکتر از آن است که پیام اخلاقی بدهد ؛ اما......

پی نوشت: دیدید تا حالا؟ این "امّای" آخر پیام اخلاقی ها همیشه کار رو خراب می کنه.... :-))