در پنج پرده

یکم:

دیروز آقای نوری که از اوضاع واحوال یک سال گذشته ام خبر نداشت مرا به کناری کشید و گفت:

داری با خودت چیکار می کنی؟ چرا تو این یه ساله که می شناسمت اینقده موها و ریشات سفید شده؟

جوابی نداشتم که به آقای نوری بدهم ، نه که نداشته باشم دیدم آن بنده خدا با نان بخور ونمیر کارمندی با هزار مشکل زندگی اش را اداره می کند، گفتن شرح حال یک سال گذشته ام که فردا 1/4/89 دقیقا یک سال از بیکاری ام خواهد گذشت نه تنها دردی از او دوا نخواهد کرد که بر غصه هایش نیز خواهد افزود، دندان به جگر گذاشتم و گذشتم.

دوم:

این روزها هوا بسیار گرم شده و کمتر از خانه بیرون می آیم ، همدم این روزهای من شده این " رایانه" که اگر آن هم نبود احتمالا باید فقط به کتابهایی که این روزها برایم می رسد فکر می کردم. چند روز پیش انتشارات ققنوس چند کتاب فرستاد که یکی اش را شروع به خواندن کرده ام؛ اما خدایی بعضی از نویسندگان احتمالا فکر نمی کنند خواننده باید بالاخره ماجرا را ذره یی لمس کرده باشد.

نویسنده ی محترم این کتاب ماجرای زلزله ی بم را چنان با یک " بالماسکه" در هم امیخته است که گویی جوانان ایرانی تماما اوقات فراغتشان را به بالماسکه می گذرانند. هنوز نیمی از کتاب باقی مانده است، چنانچه تمام شد و ارزشش را داشت حتما همینجا هم قدری در این مورد خواهم نوشت.

سوم:

دلمان به سر کشیدن های گاه و بیگاه به سایتهای دوستان گلم خوش بود، که آنها هم جملگی این روزها کم کار شده اند، بیشتر از همه دلتنگ " ایرنای ما" سیامک قادری هستم، می دانم در سفر است؛ اما امیدوارم زودتر برگردد تا ما هم با خواندن مطالبش کمی انرژی بگیریم.

سیامک خان؛ اعتیاد که شاخ و دم نداره برادر!! ما کلا عملی شدیم رفت، زودتر برگرد تا کار به کمپ ترک اعتیاد و بستن دست و پا توسط طناب و این حرفها نکشیده!؟

چهارم:

رفته بودم به سایت یکی از دوستان گل، که وضعیتی نسبتا مشابه با گیله مرد دارد سری بزنم، البته توی سایت گیله مرد تکه یی از نوشته اش را دیدم و تحریک شدم که زودتر بخوانمش، از دیدن نوشته اش جا خوردم، او انسانی متدین و شایسته است که از راه دور می دانم چه بر او رفته و چه معامله یی خناسان با او کرده اند. او از روشنفکران عرصه ی اطلاع رسانی نیز هست؛ اما.....

خواهرم، دیر نیست وعده ی طلوع خورشید، بمان تا صبحی سبز و دمیدن واژه ی آزادی، به قول دوست مشترکمان که روزی برایم نوشته بود: حکمت وزیدن باد، رقصاندن شاخه ها نیست، امتحان ریشه هاست.

پنجم:

زیاده عرضی نیست، از همه ی دوستان که گیله مرد را ازیاد نمی برند سپاسگزارم، روزی جواب محبتتان را خواهم داد، عمری اگر باشد.

با احترام/گیله مرد