من، خان بابا وداداش قادر

سلام خان بابا، یه چن وقتیه که واسه ت نومه ننوشتم. این چن وقته حسابی تو ده شلوغ پلوغ بود، نتونستم برات نومه بنویسم. این وسط مسط ها هی می خواستم بنویسم، که نشد. حالا یه دو ماهی هس که ازت خبری ندارم، می دونی؛ تو این دوماهه خیلی خبرا شده، گل ممد همچنان داره هی "ذرت پرت"می کنه، باباخان معلوم نیست چرا زیاد آفتابی نمی شه، دهاتیا همین جوری(روم به دیوار)عین بز سرشون رو انداختن پایین دارن می چرن؛ مونده فقط من اویارقلی و چن دیگه از این جوونای ده که یه چن کلاس سواد داریم و می تونیم از این ور و اون ورخبر بگیریم.

راستش این چن وقته گل ممد رفته بود یکی دو تا ده اون ور تر و این ورتر کلی حرف و حدیث زده بودن؛ اما حالا کدخدای ده نزدیک کافرستون یه هو گذاشت تو کاسه ی گل ممد که بیا اگه نمی تونی ده تون رو اداره کنین من بیام یه چن تا ادمای ده تون رو پناه بدم. این گل ممد ذلیل شده هم که ادعاهای گنده گنده می کرد، اصلا بلانسبت شما خودش و زد به خریت و هیچی نگفت که نگفت ...

خلاصه اویار قلی برات بگه که اوضاع ماست و پنیر تو ده داره روز به روز بدتر می شه، دیگه گاوای ده وقتی ننه اویارقلی و بقیه ی زنای ده رو می بینن، اولش یه چپ چپ نگاه می کنن و بعدش چار تا جفتک چارکش می زنن که یعنی دیگه طرف ما نیاین که با اون شاخای مث" گاو عمو حسن" تیکه پاره تون می کنیم.

قنات ده هم که دیگه داره نفسای آخرشو می کشه و چن وقت پیش ریزش کرد و کلی وقت صرف شد تا دوباره بتونن ازش استفاده کنن . حالا دیگه یواش یواش کافرستونیا انگار یه فکرایی دارن، چن وقت پیش خبر اوردن که دیگه می خوان یه کاری کنن که "مش نقی دوره گرد" برای فروش اجناسش سر خرِشو کج کنه و از یه طرف دیگه بره و نیاد اینجا برای فروش چار تا" خنزر پنزر" که قبلنا می اورد می فروخت به زنای ده و می ر فت .

حالا دیگه انگار موضوع جدی شده و همین روزا دارن "مراد آباد" رو یه کاریش می کنن که نتونیم جنب بخوریم راستش ما که از اول به این باباخان گفتیم که به فکر این دهاتیای پاپتی باش، به گوشش نرفت که نرفت. فک کنم وقتی قحطی بیاد خود بابا خان هم از گشنگی تن به فعلگی بده؛ اما اخه وقتی قحطی بیاد فعلگی کردن هم که دیگه فایده نداره، داره خان بابا؟

ده دوازده روز پیش "مشت احمد کشک ساب" اومد تو میدون ده و گفت : آی اونایی که نون ما رو می خورید و جفتکتون رو واسه بالادهیا و کافرستونیا می زنین، فک کردین ما نمی دونیم از کِی و کی و کجا دارین می چرین، نه خیر ما می دونیم، خوب هم می دونیم، تازه سیاهه ی همه ی" چیزایی "که از شون گرفتین رو داریم .همین روزا ال می کنیم و جیم بل می کنیم.

اون وقت که دارو دسته ی "عمو سبز علی "اینا دادشون دراومد، گفت نه بابا منظورم به شمانبود که! من منظورم به اونایی بود که دیگه تو مراد اباد نیستن، راستش خان بابا ببخشیدا؛ این مردک هم از نوچه های حلقه به گوش خودت بود، نیس که خودش درازگوش تشیف داره، فک کرده همه مث خودش درازگوشن، خوب اگه منظورت به مراد آبادیای کافرستون رفته بود چرا اومدی وایسادی تو میدون ده الدرم بلدرم کردی؟ یه نومه می نوشتی واسه شون یواشکی بهشون می گفتی، اونام دم شون رو می ذاشتن رو کولشون خفه خون عظما می گرفتن خوب!!

دیگه جونم برات بگه که عمو یارقلی بچه ی خوبی شده، انگار از وقتی دارو دسته ی گل ممد دس از سر پسرعموها و دختر عموها ور داشتن، عمو یارقلی هم دیگه زیاد آفتابی نمی شه، اما عمو گل مراد هنوز عین اسفند رو آتیش هی داره بالا و پایین می پره، هی می گه می گم، بعد بازم یه مدت ساکت می شه، هی می گه می گم، دفعه ی بعد دوباره می زنن لبلس مباساشو پاره می کنن، خلاصه عین مرد واستاده وسط میدون ده و داره "هل من مبارز می طلبه" ، خان بابا این عمو سبزعلی خدایی نمی دونم چه جراتی داره، یه تنه بدون یار ویاور اومده سمت دهاتیا ول کن هم نیست، نه که دهاتیا دوسش دارن اونم هنوز پای حرفش واستاده و کوتاه هم نمیاد، خدا خیرش بده...

آهان داشت یادم می رفت یادته چن وقت پیش واسه ت نوشتم تو شهر یه جایی رفتم که بهش می گفتن مطبعه ؟ آره همون که گفتم دلم می خواس مام تو ده یه مطبعه داشته باشیم، همون!

خان بابا از اینجاش دیگه سوزناک می شه، چن روز پیشا تو ده داشتیم با جوونا الک دولک بازی می کردیم، یه هو دیدیم یه آقای خوش تیپ کراوات زده "از همونایی که می گن سوغات کافرستونه" داره میاد سمت میدون ده، یه عینک "از اینا که بهش می گن پنسی" زده به چشمش، همجین بفهمی نفهمی موهای سرش هم ریخته بود، نه که...... باشه ها ! خوش تیپ شده بود، رسید به ما و پرسید:

سلام جوونا، خونه ی ننه اویارقلی کجاس؟

ما که بهمون برخورده بود یه غریبه سراغ خونه ی ننه اویارقلی رو بگیره، همچین یه خورده صدامون رو کلفت کردیم و گفتیم:

فرمایش؟آقا کی باشن؟

آقا خوش تیپه یه هو انگار فهمیده باشه که رگ گردن ما بدجوری داره می زنه بیرون گفت:

من اسمم قادره، ننه اویارقلی هم می شه مادرم، من خیلی سال پیش رفتم کافرستون درس بخونم ؛ درسم که تموم شد، نشد برگردم مراد آباد! همونجا موندم، حالا فرصت کردم بیام به ننه ام و اون داداشم که اسمش اویارقلیه یه سری بزنم واگه بشه همینجا بمونم.

خان بابا؛ اینا رو که می گفت انگار داشتم سکته می کردم، آخه ما فک می کردیم "داداش قادر" چن سال پیشا تو سیل اون سال کافرستون از دار دنیا رفته باشه، نه که هر کی میره کافرستون دیگه یادش می ره مال کجاس، تو نگو این داداش ما بامعرفت بوده و ما نمی دونستیم، خلاصه وقتی فهمید ما اویارقلی هستیم، بغلمون کرد و حالا گریه نکن و کی بکن...

وقتی رفتیم خونه هم اوضاع همین بود، ننه هم که قادر رو دید یه دو سه ساعتی داشتن تو بغل هم گریه می کردن....

مخلص کلوم اینکه فهمیدم داداش قادر(1) "درس روزنومه نویسی" خونده و مام که در به در دنبال مطبعه و این حرفا بودیم خلاصه راضی ش کردیم که بمونه و باهم یه مطبعه راه بندازیم، دفعه ی بعد که برات نومه نوشتم حتما نتیجه ش رو می گم.

قربون خان بابای سفرکرده ی مراد آباد/اویارقلی


پی نوشت:
1-داداش قادراویارقلی؛ بازمانده ی نسلی است که این روزها به کلی منقرض شده اند و او از جمله نوادر روزگار است. دعا کنید امثال او پایدار باشند.

پس نوشت:
1- هرچند اویارقلی برادری به نام قادر داره؛ اما این داداش قادر نماد اجتماعی هم داره، می تونید توی جماعت روزنومه چی دنبالش بگردین، به من چه خوب!!؟آگه پیدا کردین سلام اویارقلی گیج رو هم برسونین،داداش قادر فقط یه دونه س، اونم داداش قادر خودم!شما فهمیدین این اویارقلی چی گفت؟