همه ی انسان ها در لحظاتی از زندگی شان خود را تنها احساس می كنند و تنها هم هستند . زیستن، یعنی جدا شدن از آنچه بودیم، برای رسیدن به آنچه در آینده ی مرموز خواهیم بود . تنهایی عمیق ترین واقعیت در وضع بشری است .
انسان یگانه موجودی است كه می داند تنهاست و یگانه موجودی است كه در پی یافتنِ دیگری است . بنابر این آنگاه كه او از خویشتن آگاه است، از نبودِ آن دیگری، یعنی از تنهایی اش هم آگاه است ...
بخشی از كتابِ دیالكتیكِ تنهایی – اوكتاویو پاز
