ماهی رسید به دمبش....

یکم: کمر غول شکسته شد و امروز امتحانات این ترم تمام شد، به امیدی که ترم تابستان آخرین ترم این دوره از تحصیل باشد، یکی دو هفته از امتحان و درس فارغ خواهیم بود.سعی خواهم کرد مطالب بهتری بنویسم و از نوشتن متن های ملال آور دوری کنم تا همه ی خواننده های " کم شمار" گیله مرد راضی از اینجا برگردند، به هر حال با همه ی لطفی که به من دارید متوجهم که این روزها تنها اینجا پر از اه و زاری بود تا مطالب قابل خواندن....

دوم: دست همه ی ادمهای فهیم که می فهمند مریزاد، بعضی از استادان انگار با دانشجوهایشان سرجنگ دارند. به تجربه آموخته ام استادانی که پر مدعا هستند، اولا به لحاظ علمی پایین هستند و دوما وقتی می خواهند سئوالات امتحانی طرح کنند با خود می اندیشند حالا که زمان دانشجویی فلان استاد پوست ما را کنده، پس ناگزیر اینجا دمار از روزگار شاگرادنمان دربیاوریم، غافلند اگر چه به قول امروزیها "شاگردان را می پیچانند" و با سئوالات انحرافی نمره ی کمی به انها می دهند؛ اما از ان سو تشت رسوایی(بخوانید عقده ی فرو خفته ی جوانی اشان) بر زمین می افتد و همه می فهمند که چیزی در چنته  ندارند؛ اما در سوی دیگر استادانی که سر کلاس کم ادعا و با حرارت تدریس می کنند و با دلگرم کردن دانشجویان می گویند نگران نمره نباشید، در روز امتحان چنان سئوالات روانی طرح می کنند که گویی باقلوا ی یزدی یا قرابیه ی تبریزی به کام دانشجویان می ریزند، سپاسگزارم استاد دکتر خسروی عزیز، هماره زنده و پایدار باشید....

سوم: دوست دارم وقتی می ایید و می خوانید، گیله مرد را از انتقاد محروم نکنید، برای بهتر شدن نوشته ها می توانید گاهی موضوعی برای نوشتن طنز یا داستانک پیشنهاد کنید، باور کنید خیلی دلم می خواهد نظر و پیشنهاد و انتقاد شما را ببینم، بخوانم و ازانها برای نوشتن بهتر استفاده کنم، نترسید اگر اشتباهی کردم و گوشزد کردید بخواهم برداشت بدی بکنم، گیله مرد یکی است مانند همه ی شما که می آیید و می خوانید نظرتتان را به گوش دل نیوش می کند، بمانید برای همیشه....

دوستتان دارم