۱۳۹۰ خرداد ۱۵, یکشنبه

فرزند بامداد

برای: هادی امینیان



گاهی انتظار؛

      شوکرانی است
                  که با طیب خاطرمی نوشیم.


                                    *
جامت پر از شراب،
              گونه هایت ارغوانی
                           ولحظه هایت پر از سوسن و نسترن باد.


                                  **
باد؛
  زمزمه های تو را،
                درگوش مرغابیهای آنسوی کاسپین خواهد خواند.


                                ***
بیدار باش؛
          تا فردا
                و فرداهایی،
                    که سرابهای نشسته در نی نی چشمانت
                                                       دریایی شود
                         وکویر چشمانت
                                     دشت سبزی،
                                             به عظمت جلگه ی زیبای گیلان.....


                                      ****
فرزند بامداد؛
          تا نیمروز راه زیادی است.
                                         شب را،
                                            به اتفاق سحر خواهیم کرد....

نیمه شب شانزدهم خرداد 1390

۶ نظر:

پروانه گفت...

دوست عزیز یاد این شعر افتادم " ماهی همیشه تشنه ام
در زلال لطف بیکران تو
می برد مرا به هرکجا که میل اوست
موج دیدگان مهربان تو "

هادی گفت...

درود برا
نه دس بقلمم بتوئنم چیزی بنویسم نه اندی عورضه دئنم کاری تئبه بکونم
اما یته دیله بی ریا دئنم که تقدیم تو کؤنم
همیشک مورد لوطف تو قرار بیتم آرزو کؤنم جوبرون بکونم
هنده ممنونم همچی واسین
پیلو برار قوربون

گیله مرد گفت...

به دوستانم:
.
پروانه: رسیدن به خیر/از همه ی پیامهایتان سپاسگزارم.
.
هادی:اختیار دانی برا/کاری نودم/از تی موحبت و همراهی سپاس.

باران از لاهیجان گفت...

درود برعموی بزرگوار
تعطیلات کجا بودی؟
شمال نیومدی؟

شعرتون خیلی ناز بود

باران از لاهیجان گفت...

درود برعموی بزرگوار
تعطیلات کجا بودی؟
شمال نیومدی؟

شعرتون خیلی ناز بود

گیله مرد گفت...

درود به باران
.
اومدم زود برگشتم شرمنده ت شدم باز...
.
در مورد شعر هم ممنون