امروز سیزدهم اردیبهشت/برابر با سوم ماه می/روزجهانی آزادی مطبوعات است. با دوست خبرنگاری که درکرانه زیبای خلیج همیشه فارس زندگی می کند دراین خصوص صحبت می کردم. وقتی این روز را یه ایشان تبریک گفتم ناگهان به یاد آورد که در این هیاهوی بیهوده، روزی را که در واقع به خود او مربوط می شود از یاد برده است.
اوضاع در بین دیگر اهالی رسانه نیز کم وبیش به همین سامان است . در کشور هشتاد میلیونی ایران که سابقه ی حدود صد ساله یی در روزنامه نگاری دارد . از آغاز پیدایش این پدیده، روزنامه نگارن عموما یا در حبس بوده اند و یا درتبعید و خوشبخت هایشان نیز معمولا سالی یکی دوبار با ضرب دست های "آدم های ملعونی" همچون شعبان جعفری (بی مخ) دچار" کوفتمان" می شدند.
البته در تمام نقاط دنیا کار خبر وخبر رسانی همواره با مشکلات و خطرات زیادی همراه است؛ اما در کشور عزیز و آریایی ما از آنجا که همواره در موارد منفی پیشتاز هستیم، در لغو امتیاز و تعطیل کردن روزنامه ها نیز به صورت فله یی عمل کرده و عده ی زیادی را با مشکلات معیشتی روبرو می کنیم.
روزنامه نگاران ایرانی پیش از این خانه یی داشتند به نام" انجمن صنفی روزنامه نگاران" که مدتی است به همت زعمای قوم پلمپ گردیده و خانه امید خیلی ها ویران شده است، امید که در این روز "همت مضاعفی" واقع و این خانه به روی اهالی انجا باز شود.
این روز را به تمام دوستان، عزیزان وهمکاران خوبم در سراسر دنیا تبریک عرض می کنم.
با احترام//آرش گیلانی
با احترام//آرش گیلانی
۵ نظر:
مرسی عزیزم، مگه شما تبریک بگی.موفق باشید
تو چند تا جمله درد دل کلی آدم رو نوشتی.ممنون
آقا بنده هم تبريك عرض مي كنم. ضمنا اميدوارم اين خانه با استقامت و پايداري احيا شود نه با همت مضاعف !
به هادی عزیز:
دوباره تبریک/متشکرم
///////
جناب سعادتمند:
متشکرم
//////
آقای قادری گرامی:
سپاسگزارم/در ضمن آن نکته دارای بار اعتراضی است.از نکته دانی شما نیز سپاسگزارم.
بر شما مبارک
ارسال یک نظر