نامه ی کوتاهی به استاد

سلام استاد؛

حالم خوب است، دوست داشتم گاهی اگر می آیی و می روی حرفی، نقدی ویا حتی تاییدی بر نوشته های این شاگرد کوچکت بنویسی که تنها دلخوشی این روزهایش دوستی با بزرگانی است که پیش از این کم وبیش درخدمتشان بود.

استاد؛ خوب می دانی که پیوسته می خوانمت، اگر درپیامهایم گستاخی کردم ببخش، بر حسب وظیفه نتوانستم ساکت بمانم؛ اما تلاش کردم حرمت استادیتان را نیزپاس بدارم که از تمام سرمایه های جهان برایم ارزشمندتراست.

با احترام به تو که بی نهایت دوستت می دارم، بدون حسابگری های رایج این روزها!!؟

             آرش گیلانی پور