با خان بابا درخلسه

با خان بابا درخواب و بیداری

داشتم همچین با خودم برای خوابیدن کلنجار می رفتم، یه هو خان بابا اومد سروقتم گفت:

اویارقلی؛ توی" مرادآباد" این روزا چه خبره؟ چرا هیشکی به من هیچی نمی گه ؟ یه تو بودی که گه گاهی خبری برام می آوردی تو هم این روزا انگار دهنت رو دوختی و لام تا کام چیزی نمی گی. مگه تو نبودی که همه ش دلسوزی "مراد آبادیا" رو می کردی؟

گفتم :آخه خان بابا جون، اون موقع که از ده مراد آبادمون برات می گفتم تو ارزش داشتی ، من ارزش داشتم ، دهاتیا ارزش داشتن، تموم نوه هات از کوچیک وبزرگ ارزش داشتن، این روزا که دیگه نه به تو، نه به نوه هات رحم نمی کنن! می خوای این وسط من بیام برات چی بگم؟

بگم از وقتی که تو رفتی این باباخان و نوچه، موچه هاش انگار که بین خودشون غنایم تقسیم کنن دارن تموم دارو ندار ما دهاتیا رو به باد می دن؟ تا حرف هم می زنیم اسم تو رو می یارن و یه عده هم راه می افتن که :

آآآآآآی من آنم که رستم بود پهلوان !! چی شده ؟ چی نشده؟ به اسب شاه گفتین یابو!!

تازگیا معلومم شده که دیگه هر چی می گن، واسه جیب خودشون می گن . من تا حالا فک می کردم اون" میرزا علی چوپپون" رو که گذاشتیم تو شورای ده از حق ما دهاتیا دفاع کنه راس راسی میرزای خوبیه، ولی یه هویی دیدم اونم خودش کلی پیش این "عمو ها" نقطه ضعف داره، آخه پریروزا گفته بود:

اگه این دفعه زیادی حرف بزنین؛ اون وقت منم مجبور می شم واسه همه بگم  آب قنات ده رو که به بالا دهی ها و پایین دهی ها می فروشین، پولش رو چیکار می کنین ؟

اون وقت داد" گل ممد و دارو دسته ی باباخان " دراومد که ای بابا "میرزعلی چوپپون" اگه این حرفا روبزنی اون وقت مام گیر می دیم که اون "ممصادق تون فلان و ممجواد تون بیسار" و خلاصه این حرفا و انگاری "میرزعلی چوپپونم" ماستشو کیسه کرده و دیگه حرفی نزد.

ولی می دونم این قصه حالا حالاها ادامه داره، می دونم نه گل ممد ودارو دسته ش و نه" میرزعلی و داداشاش" ول کن نیستن، ولی این وسط رگ وروده ی ما دهاتیا باید به خاطر خودخواهیای این نامردا بالا بیاد و معده مون بچسبه به کمرمون که چی؟ این حضرات با هم می خوان یه هو ده رو چپو کنن!

خان باباجون ! دیگه مراد آبادی نمونده که بخوام برات ازش چیزی بگم. نه گاو گوسفندی مونده، نه ماست وپنیری مونده، نه زمین آبادی مونده، نه خلاصه هیچ فن وهنری که این روزا بشه ازش پول درآورد . هر چی مونده یه مشت حرف، که اونم یه عده پا می شن می رن "کنار گل ممد و باباخان می شینن" و به به و چه چه می زنن و بعدش از اون پولایی که بابت فروش آب قنات به دهاتای اطراف گیر باباخان و گل ممد اومده یه لفت ولیسی می کنن و بر می گردن می یان تو قهوه خونه ی ده می شینن یه خورده دل ما آدمای مظلوم رو آب می کنن و واسه منِ اویارقلی که یه روزی به قول تو سر آمد جوونای ده بودم شاخ وشونه می کشن و می رن .

اون وقت من می مونم و"رجب قهوه چی" که هنوز وقتی اسمت می یاد چشماش قرمز می شه و می ره پشت دم ودستگاه قهوه خونه آروم گریه می کنه. خان بابا می گم آدمم اگه بود همون آدمای قدیم بودن ها ! این رجب قهوه چی هنوز که هنوزه از گل کمتر بهت نمی گه، هنوز وقتی اسمت می یاد انگار کنارش واستاده باشی با احترام ازت حرف می زنه، خدا عمرش بده هوای مارم داره، اگر چه کاری از دستش بر نمی یاد؛ اما همینکه احتراممون رو به خاطر شما حفظ می کنه نشون می ده آدم با وفایی یه.

همینجوری داشتم رگباری برا خان بابا درد دل می کردم که یه هو ننه م اومد بالا سرم داد زد :آهای اویارقلی ، اویار قلی ذلیل شده باز داری خواب "دختر شاه پریون" می بینی؟ پاشو، پاشو لنگ ظهره تا کی می خوای بخوابی جونم مرگ شده، پاشو، پاشو برو الانه زمینای مردم از بی آبی خشک می شن، اون وقت این چار تا دونه گندمی رو هم در سال درو می کنن نداریم و باید بریم دست گدایی جلوی "بالادهیا و اترک آبادیا و کافرستونیا" دراز کنیم، ده پاشو دیگه ذلیل شده مگه باتو نیستم؟

تازه انگار زنده شده باشم یه نیگا نیگا به ننه م کردم وگفتم : ننه، پس خان بابا کو؟

ننه م انگار که جن دیده باشه گفت: بسم الله الرحمن الرحیم، یه دو زار عقل داشتی که اونم خداروشکر دادی رجب قهوه چی به جاش چایی خوردی، پاشو ذلیل شده ، برو چن وقت دیگه باید "حق اویاری" رو بگیری، اون وقت مردم ده دبه می کنن می گن امسال محصولمون خراب شده "تقصیر اویارقلیه "و اون سی شاهی صنار رو هم بهت نمی دن!

دیدم ای بابا من انگار داشتم همش خواب می دیدم، اینجا کجاست؟ من کجام؟ خان بابا کو؟ میرزعلی چوپپون کیه؟ کی کی رو کشته؟ تو منو کشتی؟ چی کجا رفته؟ من کجا ......

باقی بقای دوست// ارادتمند: اویارقلی